30 Ekim 2012 Salı

Pauli ilkesi

Pauli ilkesi, bir atomda birden fazla elektronun aynı quantum sayıları setine sahip olamayacağını söyleyen ilkedir. Pauli ilkesi hakkında bir fikir edinebilmek için elektronların çekirdek etrafındaki durumlarından söz etmek gerekir.
Çekirdeğin çevresinde çekirdeği çevreleyen bir bulutu andıracak şekilde hareket eden elektronların bulunabilecekleri belli bölgeler vardır (elektron kabukları). Bu bölgeler n = 1, 2, 3 ... gibi sayılarla gösterilir ve bu sayılara baş quantum sayıları denir. Bu kabuklar elektronların bulunabilecekleri en geniş bölgelerdir. Bunu yeryüzünde yol yapımına müsait araziler gibi düşünebiliriz. Yeryüzünde bir bölgenin yol yapımına müsait olup olmadığını arazinin yer şekilleri belirler. İnsanlar arazinin müsait olmadığı zamanlarda iş makineleri vs kullanarak en olmadık yerlerde yol açabilirler, ancak elektronların böyle imkanları olmadığından onlar sadece mümkün arazilerde yollar açabilirler. Atomda bölgelerin yer şekilleri diyebileceğimiz arazi elverişliliğini atomun enerji seviyeleri belirler.
Bu bölgelerde elektron trafiğine açık otoyollar, ya da doğal patikalar bulunur. Bu patikalara orbital denir. Orbitaller, ya da patikalar, n tanedir. Bizim Çevreyolu, TEM Otoyolu dememiz gibi, bu patikalar da l = 0, 1, 2 ... (n - 1) şeklinde sayılarla isimlendirilir ve bunlara orbital quantum sayıları denir. Kabuk, ya da bölge, sayısı n = 1 olan bir arazi, yani çekirdeğe en yakın olan birinci kabuk, ancak bir patika açılmasına izin verir; bu patika l = 0 orbitaldir (buna 1s orbitali de denir).
Patikalar
Atomun gerçekle yok denecek kadar az ilgisi olan bir modeli

Gerçekte ne yollar bu kadar keskin ve belirli, ne de birbirinden kesin hatlarla ayrılmıştır. 1s orbitaline ait olan bölgelerde 2s orbitaline ait elektronlar bulunabileceği gibi bir ana kabuğun alt yolları başka bir ana kabuğun alt yollarıyla girişim yapmış da olabilir. Yasak bölgeler elektron dolanımına yasaktır, elektron bu bölgelerden sadece transit geçişler yapabilir, örneğin üst düzeylerde bulunan bir elektronun enerji kaybederek alt düzeylere düşmesi halinde.
Çevreyolunda hareket eden bir araç şehirden etkilenmez, ancak elektron hareket ettiğinden çekirdeğin elektrik yükünün etkisinden başka yeni bir etkiyle karşılaşır: Magnetik etki. Elektrik yüklü cisimler hareket ettiklerinde, mıknatısın, etrafındaki demir, nikel, kobalt gibi malzemeleri çekmesi şeklinde ortaya çıkan mıknatıslık etkisi, ya da magnetik alan oluşturur. Tersine olarak, magnetik alanda hareket eden elektrik yüklü cisimlere, magnetik alan kuvvet uygular ve bu kuvvet onların yollarını değiştirmelerine neden olur.
Çekirdeğin çevresinde hareket eden bir elektronun üzerine oturduğunuzu düşünün. Sanki siz duruyormuşsunuz da çekirdek hareket ediyormuş gibi gelmez mi? Atlı karıncada öyle gelmeyebilir ama Güneş'in doğmasının Dünya'nın dönmesi nedeniyle olduğu her gün kaç kez ve kaç kişinin aklına gelir? Elektron, çekirdeği bizim Güneş'i gördüğümüz gibi görür: Ben duruyorum, o hareket ediyor. Çekirdeğin bu görünen (zahiri) hareketinin oluşturduğu magnetik etki önceki paragraflarda sözü edilen anayollarda, ya da doğal patikalarda, yeni alt patikalar açılmasına neden olur. Bu alt patikalar ml = -l, ... -2, -1, 0, +1, +2, ... +l gibi sayılarla adlandırılır ve bu sayılara magnetik quantum sayıları denir.
Örnek olarak, çekirdeğe en yakın 2. kabukta (n = 2), ya da bölgede, l = 0 ve l = 1 olmak üzere iki anayol (orbital) bulunur. Bu anayollardan l0 anayolunda ml = 0 olmak üzere tek alt yol, l1 anayolunda ml = -1, 0, +1 olmak üzere üç alt yol bulunur. l0 (lee sıfır şeklinde okursanız, otoyol adı gibi bir etki bırakır) anayoluna s orbitali, l1 anayoluna p orbitali denir (d, f diye gider). Öyleyse, s orbitali tek patikadan (ml(0) patikası), p orbitali üç alt patikadan (ml(-1), ml(0), ml(+1) patikaları) ibarettir.
Her alt patika bir geliş, bir gidiş gibi hayal edebileceğimiz iki şeritlidir. Elektronların bir şeritte ya da diğerinde bulunma durumuna spin dersek, söz gelimi gidiş şeridindekinin spin quantum sayısı +1/2, geliş şeridindeki de -1/2 olur. [1]
İşte Pauli ilkesi her şeritte ancak bir tek elektronun seyahat edebileceğini dikte eden ilkedir.
Örneğin, lityum atomunun çekirdeğinde 3 proton bulunduğundan nötral (=pozitif yükleri sayıca negatif yüklerine eşit) bir Li atomunda 3 elektron bulunabilir. Şimdi bu elektronları çekirdeğe en yakın bölgeden başlayarak yerleştirelim[2]:
Birinci bölgenin bir tek alt patikadan ibaret tek ana patikasının iki şeridine birer tane yerleştirelim. Bu iki elektronun adresi, ya da quantum sayıları seti, tam olarak şöyledir: (1, 0, 0, -1/2) ve (1, 0, 0, +1/2). Elektron trafik polisi Pauli'ye göre üçüncü elektrona bu bölgede yer yok. O halde üçüncü elektron 2. bölgede seyredecektir. Çekirdeğe en yakın olması istenirse ikinci bölgenin s orbitalinde bulunacak ve onun quantum sayıları seti de şu ikisinden biri olacaktır: (2, 0, 0, -1/2) veya (2, 0, 0, +1/2).
Pauli ilkesinin makro dünyadaki en bariz sonucu, fermiyonlardan kurulu maddi nesnelerin aynı anda aynı hacimde birlikte ve iç içe bulunamamalarıdır. Bu ilke, söz gelimi, trafik kazalarının tek nedenidir: İki araç fermiyon olduklarını unutarak aynı hacmi işgal etmeye çalışmış, fakat Yargıç Pauli olaya anında müdahale ederek Newton Usta'nın Klasik Mekanik Yasası'nın 3. Maddesine göre cezayı vermiştir.

[1] Özellikle bu paragrafın gerçekle neredeyse hiç bir ilgisi yoktur. Bütün bu örnekleri sadece Fizik III okuyan öğrencilerin soyut bazı şeyleri akıllarına sığdırabilmeleri için somut örnekler olması amacıyla verdim. Gerçekte bu yol, alt yol vs ilişkisi burada anlatılanlardan çok çok daha girifttir, hele ki spin hiç de böyle bir şey değildir.
[2] Bütün elektronların yagane "amacı" çekirdeğe en yakın olabilemek, hatta belki de çekirdeğe düşmektir. Ancak n = 1 sayılı bölgede boşluk varsa bir elektron gerektiği kadar enerji kaybederek o bölgeye kadar düşebildiği halde daha fazlasını kaybederek çekirdeğe düşmez. Bunun nedeni benim için hala bir sır. Belki de elektronun daha fazla enerji kaybedip çekirdeğe düşmesini yasaklayan bir ilke daha vardır. Belki de bu Pauli ilkesinin kendisidir. Yani, çekirdeğin bütün quantum durumları dolu olduğundan oraya yeni bir fermiyonun gelmesi yasak olabilir.

Atomun Kuantum Modeli Tablosu

Tabloyu Büyütmek İçin Tıklayınız! Yada Tabloya Bakarken Net Görmek Ve Kolaylık Açısından Ters Tıklayıp Yeni Sekmede Açın Veya Düz Tıklayıp Büyütünüz

 ATOMUN KUANTUM MODELİ

 Atomda Bir elektronun bulunduğu konum kuantum sayıları denilen dört sayı ile ifade edilir.

  • Baş kuantum sayısı (n)
  • Orbital kuantum sayısı (l)
  • Magnetik kuantum sayısı (Ml)
  • Sipin kuantum sayısı (Ms)
1- BAŞ KUANTUM SAYISI (KATMAN)

Baş kuantum sayısı elektron katmanının çekirdeğe olan ortalama uzaklığı ile ilgilidir.
Baş kuantum sayısı, elektronun bulunduğu ana enerji düzeyini gösterir.
Baş kuantum sayısı " n" ile gösterilir.
1, 2, 3, 4, gibi tam sayı değerlerini alabilir.(K,L,M.. gibi herlerlede gösterilebilir.)
Baş kuantum sayısı ne kadar küçükse elektron çekirdeğe o kadar yakındır.

 (Katmanlar kendi çizimim olan tablodada farkı renklerde gösterilmiştir!)

 Tabloya Bakarsak;
  • 1.Katmanın MOR
  • 2.Katmanın TURKUAZ
  • 3.Katmanın AÇIK YEŞİL
  • 4.Katmanın KOYU YEŞİL
  • 5.Katmanın SARI
  • 6.Katmanın TURUNCU 
  • 7.Katmanın KIRMIZI

olduğu görülür...    

 
2- AÇISAL MOMENTUM (İKİNCİL) KUANTUM SAYISI

(ORBİTAL)

Ana enerji düzeyleri (Katmanlar), yapıları birbirinden farklı alt enerji düzeyleri içerir.
Orbital kuantum sayıları elektronun hangi orbitalde bulunduğunu belirler.
Orbital kuantum sayısı, baş kuantum sayısına bağlıdır.
Baş Kuantum Sayısı (Katman) n olduğunda Orbital Kuantum Sayısı
(Açısal Momentum) 0,1,.... (n-1) değerlerini alabilir.
n = 4 ise l = 0, 1, 2, 3 değerlerini alıabilir.
l = 0 değerini aldığında elektron s(SHARP) orbitalinde

l= 1 değerini aldığında elektron p(PRİNCİPAL) orbitalinde
l= 2 değerini aldığında elektron d(DİFFİUSE) orbitalinde
l= 3 değerini aldığında elektron f(FUNDAMENTAL) orbitalinde bulunur.


3- MAGNETİK KUANTUM SAYISI (Ml)

 
Atomdaki alt enerji düzeylerinin de magnetik alan etkisiyle birbirinden farklı orbitallere ayrıldığını biliyorsunuzdur.Bilmiyor musunuz? Öyleyse Öğrenelim...

Magnetik kuantum sayısı magnetik alan etkisiyle kalan orbitallerin uzaydaki yönelim biçimleri ve alt enerji düzeylerinde kaç orbital bulunduğunu gösterir. 
Alt enerji düzeyindeki orbital sayısı Ml = 2l(Açısal Momentum) + 1 formülü ile hesaplanır.

ÖRNEĞİN:

l = 0 için Ml = 2.0 + 1 = 1 (s orbital grubu 1 orbitaldan oluşur)

l = 1 için Ml = 2.1 + 1 = 3 (p orbital grubu 3 orbitaldan oluşur)
l = 2 için Ml = 2.2 + 1 = 5 (d orbital grubu 5 orbitaldan oluşur)
l = 3 için Ml = 2.3 + 1 = 7 (p orbital grubu 7 orbitaldan oluşur)


Magnetik kuantum sayıları ( Ml ); + l den -l ‘ye kadar değerler alabilir.

(Tabloya Baktığımızda Görebiliriz..)  
l = 0 için Ml = 0
l = 1 için Ml = -1, 0, +1
l = 2 için Ml = -2, -1, 0, 1, 2 değerlerini alabilir…


NOT: HER ORBİTAL EN FAZLA İKİ ELEKTRON ALABİLİR...

S ORBİTAL GRUBU (Örnektede yazdığı gibi) 1 orbitaldan oluşur,
buda s orbitalinin en fazla 2 elektron alabileceğini gösterir.
P ORBİTAL GRUBU 3 orbitaldan oluşur,
buda p orbitalinin en fazla 6 elektron alabileceğini gösterir.
D ORBİTAL GRUBU 5 orbitaldan oluşur,
buda d orbitalinin en fazla 10 elektron alabileceğini gösterir.
F ORBİTAL GRUBU 7 orbitaldan oluşur,
buda f orbitalinin en fazla 14 elektron alabileceğini gösterir.

4-MANYETİK SİPİN KUANTUM SAYISI ( Ms)
Elektron çekirdek çevresinde dönerken aynı zamanda kendi etrafındada döner.

Elektron kendi çevresindeki dönme hareketine sipin hareketi denir.
Bu spin hareketi sırasında elektron bir magnetik alan meydana getirir.
Magnetik alan etkileşim enerji düzeylerinde yeniden ayarlanmaya neden olur.
Elektronun bu konumu spin kuantum sayısını belirler.
Spin magnetik kuantum sayısı Ms ancak 1/2 ve -1/2 değerini alır.
Bir orbitalde aynı spinli iki elektron bulunamaz.
Bu durum her orbitalde enfazla 2 elektronun bulunabileceğini gösterir.

Kaynak Göstermeden,
İzinsiz Çoğantılamaz, Basılamaz!